|
|
En un vergier sotz fuella d’albespi |
|
|
tenc la dompna son amic costa si, |
|
|
tro la gayta crida que l’alba vi. |
4 |
|
Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve. |
|
|
|
|
|
«Plagues a Dieu ja la nueitz non falhis |
|
|
ni·l mieus amicx lonc de mi no·s partis |
|
|
ni la gayta jorn ni alba no vis! |
8 |
|
Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve. |
|
|
|
|
|
Bels dous amicx, baizem nos yeu e vos |
|
|
aval els pratz, on chanto·ls auzellos, |
|
|
tot o fassam en despieg del gilos. |
12 |
|
Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve. |
|
|
|
|
|
Bels dous amicx, fassam un joc novel |
|
|
yns el jardi, on chanto li auzel, |
|
|
tro la gaita toque son caramelh. |
16 |
|
Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve. |
|
|
|
|
|
Per la doss’aura qu’es venguda de lay, |
|
|
del mieu amic belh e cortes e gay, |
|
|
del sieu alen ai begut un dous ray». |
20 |
|
Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve. |
|
|
|
|
|
La dompna es agradans e plazens, |
|
|
per sa beutat la gardon mantas gens, |
|
|
et a son cor en amar leyalmens. |
24 |
|
Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve. |