En un vergier sotz fuella d’albespi

 

 

tenc la dompna son amic costa si,

 

 

tro la gayta crida que l’alba vi.

4

 

Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve.

 

 

 

 

 

«Plagues a Dieu ja la nueitz non falhis

 

 

ni·l mieus amicx lonc de mi no·s partis

 

 

ni la gayta jorn ni alba no vis!

8

 

Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve.

 

 

 

 

 

Bels dous amicx, baizem nos yeu e vos

 

 

aval els pratz, on chanto·ls auzellos,

 

 

tot o fassam en despieg del gilos.

12

 

Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve.

 

 

 

 

 

Bels dous amicx, fassam un joc novel

 

 

yns el jardi, on chanto li auzel,

 

 

tro la gaita toque son caramelh.

16

 

Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve.

 

 

 

 

 

Per la doss’aura qu’es venguda de lay,

 

 

del mieu amic belh e cortes e gay,

 

 

del sieu alen ai begut un dous ray».

20

 

Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve.

 

 

 

 

 

La dompna es agradans e plazens,

 

 

per sa beutat la gardon mantas gens,

 

 

et a son cor en amar leyalmens.

24

 

Oy Dieus, oy Dieus, de l’alba! Tan tost ve.