Rialto

461.128

 

 

 

Anonimo

 

 

 

 

 

 

Gies ieu non puosc a tutç plaser

 

 

ni tut can vei no·m platç,

 

 

e per aiso desesperatç;

4

 

no·m sent ni·m desesper,

 

 

qui vai de sus en jos,

 

 

can fauc mon dan, can fauc mon pros;

 

 

e per aiso pas m’enaisi,

8

 

car vei, sols non langi.

 

 

 

Testo: Ricketts 2000. – Rialto 10.x.2004.


Ms.: T 87r.

Edizioni critiche: Carl Appel (ed.), Provenzalische Inedita aus pariser Handschriften, Leipzig 1890, p. 324; Peter T. Ricketts (ed.), Contributions à l’étude de l’ancien occitan: textes lyriques et non-lyriques en vers, Birmingham 2000 (AIEO, 9), p. 66.

Metrica: a8 b6 b8 a6 c6 c8 d8 d6 (Frank 577:250). Un’unica cobla di otto versi.

Note: Cobla esparsa di argomento gnomico. – L’interpretazione, presso Ricketts, di desesperatç 3 come seconda persona plurale (‘vous êtes au désespoir’) e il conseguente isolamento sintattico di no·m sent 4, inteso ‘je n’éprouve rien’, sono discutibili: il v. desesperar è infatti pronominale e l’enjambement col verso seguente (desesperatç / no·m sent) è suggerito dal disegno rimico (cfr. C. Appel, Provenzalische Inedita). La virgola al v. 8, mutuata dall’Appel (che segue l’uso tedesco), andrebbe tolta: ‘poiché vedo che non sono il solo a languire’.

[fc, os]


BdT    Anonimi