|
|
Berenguier de Palazol
|
|
|
De la gensor qu’om vey’, al mieu semblan,
|
|
|
don nueg e jorn velh e pens e cossir,
|
|
|
mi vuelh lunhar, si·l cor mi vol seguir,
|
|
|
ab tal acort que mais no·l torn denan,
|
5 |
|
quar longamen m’a tengut deziron
|
|
|
ab belh semblan, mas tan dur me respon
|
|
|
qu’anc jorn no·m volc precx ni demans sofrir.
|
|
|
|
|
|
Ja mais miei huelh ab los sieus no·s veyran,
|
|
|
s’a lieys no plai que·m man a se venir;
|
10 |
|
qu’on plus la vey, plus m’auci de dezir,
|
|
|
et on mais l’am, mais y fatz de mon dan;
|
|
|
e·l non vezer me languis e·m cofon,
|
|
|
e pus no·m plai ren als que si’al mon,
|
|
|
ab pauc no·m lays de vezer e d’auzir.
|
|
|
|
15 |
|
Ai! belha don’, ab belh cors benestan,
|
|
|
de bel semblan e de gent aculhir,
|
|
|
a penas sai de vos mo mielhs chauzir,
|
|
|
si·us vey’o no, o si·m torn, o si m’an:
|
|
|
non ai saber ni sen que mi aon;
|
20 |
|
tan suy intratz en vostr’amor prion,
|
|
|
qu’ieu non conosc per on m’en puesca essir.
|
|
|
|
|
|
Pero, dona, si·us vis cor ni talan
|
|
|
que·m denhessetz l’amor qu’ie·us ai grazir,
|
|
|
so es us mals don no volgra guerir;
|
25 |
|
mas, pus no·us plai, al ver Dieu vos coman;
|
|
|
de vos mi tuelh, e non ab cor volon,
|
|
|
quar ren ses vos no·m pot far jauzion:
|
|
|
vejatz si·m puesc ab gaug de vos partir!
|
|
|
|
|
|
Quar conoissetz que no·us am ab engan,
|
30 |
|
e quar vos suy plus fis qu’ieu no·us aus dir
|
|
|
e quar ab vos m’ave viur’e murir,
|
|
|
vos afranquis merces vas me d’aitan,
|
|
|
dona, que·l cor que·m falh e·m fug e·m fon
|
|
|
me sostenguatz, quar ieu no sai vas on
|
35 |
|
mi serc secors, se vos mi faitz falhir.
|
|
|
|
|
|
Senher Bernart, no·ns part ren viu del mon,
|
|
|
mas la belha que·m destrenh e·m cofon
|
|
|
tem que·m fassa per mort de vos partir.
|
Testo: Spampinato 1978 (IV). – Rialto 12.xii.2006.
Mss.: C 209r, E 94v, R 37-307r, f 55r.
Edizioni critiche: François Juste-Marie Raynouard, Choix des poésies
originales des troubadours, 6 voll., Paris 1816-1821, III, p. 232; Carl August Friedrich Mahn,
Die Werke der Troubadours,
Berlin 1846-1853, III, p. 195; Alfred
Jeanroy–Pierre Aubry, «Huit chansons de Berenguer de Palazol», Anuari del
Institut d’Estudis Catalans, 2, pp. 520-540, a p. 524; Terence H. Newcombe, «The
trouvadour Berenguer de Palazol», Nottingham Mediaeval Studies,
15, 1971, pp. 54-95, a p. 78; Margherita Beretta Spampinato, Berenguer de Palol, Modena
1978, p. 107.
Metrica: a10 b10 b10 a10 c10 c10 b10 (Frank 557:1). Cinque coblas
unissonans di sette versi e una tornada di tre.
Melodia: R 37a [ETM, 25*],
pedes cum cauda.
Nota: La posizione reciproca dei due protagonisti è
immutabile, perché tra l’io lirico e la dama c’è una distanza ineliminabile e la
costanza dell’amante non è più una scelta cosciente, ma quasi una sorta di
ineluttabile necessità. Anche se a volte egli manifesta il suo disinganno e lo
sconforto, la risoluzione all’abbandono non appare mai come una determinazione
positiva, ma come una dolorosa separazione e una sofferta rinuncia.
[MS, ap]
BdT
Berenguier de Palazol
|