Folquet de Marselha

A pauc de chantar no·m recre

per enueg dels lausenjadors,

mais forsa d’amor m’en rete

que no·m laissa virar alhors,

5

tan soi dels benamans la flors;

c’aisi·m te

Amors pres el fre

que de nulh alre no·m sove

mas de lieis servir a jornal:

10

c’aisi·m pes c’o fasso·l lial.

E doncx, s’ieu fas so que·s cove,

be m’en deu eschazer honors,

car qui pot amar mielhs de be

per dreg l’en eschai la lauzors;

15

e sap o midons et Amors

qu’ieu en re

vas leis no·m malme

mas car li clam, humils, merce

que·m des so que m’es pus coral:

20

pot esser qu’ilh so teng’a mal?

Doncx be soi fols car no·m recre

d’amar lieis, car be·m par folors,

pus autre bes no·m n’esdeve

e vei c’ades creis ma dolors,

25

qu’en mi sol a fag tot son cors;

per ma fe

† mielhs m’ave †

(–2)

que per leis sofeira jasse

mon dan, sitot a lieis no·n cal

30

c’autra·m des s’amor per cabal.

E can mi paraula ni·m ve,

mi salh al cor la resplandors

dels bels huelhs, e del dos ale

mi ven mesclamens la sabors,

35

si qu’e la boca·m nais dossors

per qu’ieu cre

e conosc que·l be

qu’ieu dic de lieis non ai de me,

ans m’ieis de s’amor natural

40

que m’a ins el cor pres ostal.

E pus aquest gaug me mante,

si·m volgues far tan de socors

que·m denhes retener ab se,

gardatz s’ieu fora dels aussors!

45

que sos ricx pretz e sa valors

mi reve

del tot e·m soste, 

e sol qu’ilh agues lo mile

de la dolor fer’e mortal,

50

ben agram partit per egual.

Pero si·l clamaray merce

del dan qu’ilh me fai e del mal

pus vey qu’autr’amor no m’en val.