Guiraut Riquier

Lo VI vers d’en Gr. Riquier, l’an MCCLXXIIII.

Grans afans es ad home vergonhos

sercar las cortz entre las ricas gens,

tans dels sercans trob’om desconoyssens,

ses vergonha, frontiers ez enujos,

e de querre abrivatz ez arditz,

per qu’als bes faitz vey derriers los chauzitz,

e·l donador an part en la fallensa.

Qu’er non es hom de saber sofrachos,

sol que sia prezentiers e querens;

mas comensat fon per homes sabens

e per azautz, de bon grat enveyos,

cortes e francx, conoyssens, gent noyritz,

viur’entre·ls pros ab belhs sabers grazitz,

e·l bon, ab grat, fazian lur valensa.

Mas eras vey los folhs e·ls ergulhos

otracujatz, ricx forssan los manens

que lur queron desvergonhadamens,

e·ls ricx lauzatz e blasmatz per un dos.

Quar negus dos non es d’onor complitz,

s’al donador ez al prenden aizitz

non es bos gratz, e devers no·l comensa.

Pero estiers fa hom lo pus dels dos,

que·l queredor prendon mans dos valens

qu’als donadors negus non es plazens,

ni·ls farian si non eran somos.

E si laus n’an, non lur n’es valors guitz

qu’esta en cor on es bes abellitz,

e de falhir vergonhos ab temensa.

E pot esser greu nulhs faitz cabalos,

pus selh que·l fa non es de cor fazens,

quar le faitz es greus e·l ditz e·l parvens

ses tot bon grat, per qu’es aventuros

si n’a bon laus que sia luenh auzitz

per lauzadors crezutz: quar faitz marritz

no pot dar grat ni laus qu’aya tenensa.

Per que totz hom, que vuella esser pros,

deu gent parlar e far faitz avinens,

e quar es dars honors dels conoyssens,

deu esgardar a cuy totas sazos

e cum, e que, e per que, yssernitz

de son poder atemprar, ses braus ditz,

ab son dever e segra conoyssensa.

Reys sobronratz de Castella n’Anfos,

no·m pot esser totz l’autre mons guirens

de greu afan, si doncx vos, on bos sens

es ab totz bes, no·m voletz far joyos.

Quar mon temps perc vergonhos ez aunitz,

non conogutz, sal per vos, on guanditz

es mos espers, apres Dieu, de guyrensa.

Bos reys, tant m’es vostres lau[s] abelhitz

quar m’es honratz, qu’ab elh viuray ayzitz

d’esser manens o paubres, ses fallensa.

Si per mon Belh Deport me fos grazitz

mos chans, tot l’als meyra en nonchalensa.