282.9 |
Lanfranc Cigala
|
||
Ges non sui forzaç q’eu chan, |
||
q’amars non m’a em poder |
||
e ren [als], al meu parer, |
||
no·m pot far força de chan; |
||
5 |
mas per tan |
|
non taing, segon ma semblança, |
||
laisar ioi ni allegranza |
||
ni solaz; |
||
anz m’agrada mais e·m plaz |
||
10 |
q’eu chan, pos forçatz non sui, |
|
per ioi de me ni d’autrui. |
||
|
||
Dreiz es q’eu d’amor non chan, |
||
tant pauc vol al seu valer, |
||
car midonz a fin prez ver, |
||
15 |
don eu daurava mon chan |
|
ben estan, |
||
laiset morir, don pesanza |
||
ai tal cum laus sa condanza. |
||
ma solaz |
||
20 |
retenc e ioi, car mi plaz, |
|
car qui ioi ni solaz fui |
||
a peich de mort se condui. |
||
|
||
Mas eu, car volh viure, chan |
||
e n’ai sivals mon plaçer, |
||
25 |
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . |
|
d’aisso prez eu mais mon chan; |
||
ed on an |
||
li croi mais de malenança |
||
e·lh nuaillios, mais s’ennança |
||
30 |
mos solaz; |
|
e dic vos qe fort me plaz, |
||
can lor es greu ni fan brui |
||
de mi, cant eu mi desdui. |
||
|
||
Pero eu sai ben, s’eu chan, |
||
35 |
pauc m’en volran grad saber, |
|
eç eu de pauc lo n’esper, |
||
tant pauc so cil c’amon chan; |
||
mas, chantan, |
||
dic eu qe non es onrança |
||
40 |
ses ioi, ni gran beninança, |
|
ses solaz. |
||
S’uns totz sols, cui iois non plaz, |
||
tot lo mon cargha d’enui, |
||
gardaz qe podem far dui! |
||
|
||
45 |
E qar am ioi, de ioi chan, |
|
e ab ioi voilh remaner, |
||
e ioios mon cor aver, |
||
e de ioi daurar mon chan. |
||
E s’aman |
||
50 |
estei anc en greu balança |
|
ni·m failhit lonc’esperança |
||
de solaz, |
||
ar ai ioi de qe mi plaz, |
||
q’eu eis, ses amor, m’adui, |
||
55 |
e sui plus rics c’anc non fui. |
|
|
||
Qi solaz |
||
ama, ni cui fis iois plaz, |
||
chant mon chantar, qe s’adui |
||
als pros e dals avols fui. |
Testo: Branciforti 1954 (XXVI). – Rialto 15.iv.2003
Ms.: U 133v.
Edizioni critiche: Giulio Bertoni, I trovatori d’Italia, Modena 1915, p. 372; Francesco Branciforti, Il canzoniere di Lanfranco Cigala, Firenze 1954, (Biblioteca dell’Archivum romanicum: s. I vol. 37), p. 226.
Metrica: a7 b7 b7 a7 a3 c7’ c7’ d3 d7 e7 e7 (Frank 592:5), quattro degli undici rimanti di ogni strofa sono mots-refrains: chan (verbo) nel primo verso, chan (sostantivo) nel quarto, solaz nell’ottavo e plaz nel nono; cinque coblas unissonans con una tornada di quattro versi. Lo schema metrico è unico, mentre quello rimico è comune ad altri quattro componimenti (Frank 592:1-4) tra cui la canzone di Elias Cairel BdT 133.12 (con schema metrico 8 8 8 4 8 8 4 8 4 8 8), che presenta ugualmente platz come mot-refrain al sesto verso.
Nota: canzone (definita chantar al v. 58) originata non dall’amore ma dalla gioia, che va ricercata per il bene proprio e altrui in ogni frangente. Il componimento sembrerebbe connesso al chan-plor BdT 282.7, poiché parla nella seconda strofa della morte della donna amata (che dovrebbe quindi essere la stessa Na Berlenda).
[sc]