Legenda aurea
[33] Sanh Ner
Sanh Ner e sanh Achilieu foro cavaliers de hun prebosc de la filha del emperador que avia nom Domicia. E sanh Peyre l’apostol batejet los. Et endevenc se que la filha del emperador, que avia nom Domicella, fonc donada per molher al1 filh de hun autre emperador, e fonc vestida d’aur /58d/e de peyras preciosas2; ayssi que sanh Ner e sanh Achilieu vengro se·n ad ela, e prediquero la fort, e lausero li virginitat, e dissero li que las molhers eron soen batudas per los maritz e que los maritz eron soen gelos de lors molhers. Et adonc ela respos e dis: «Ieu say ben que mon payre fo soen gelos de ma mayre, per que ma mayre ac pro de mals dias». E demandet lor se lo marit seria gelos d’ela, aquel que auria, ni la batria ges. Et els respondero li que dema seria en son poder, he·n faria a sa guia et3 iria a las autras se·s volia. E quant la donsela ausi aysso, vodet a Dieu virginitat per tostemps. E sanh Clemens batejet la. E pueys mes si morgua.
E quant son4 marit saub aysso, ac licencia del emperador que yssilhes sa molher e may sanh Ner e sanh Achilieu de la terra, quar cujet se que sa molher mudes son prepausamen per paor, e quant vengro alcus dias apres, volc anar veyre sa molher en la yrla ont los dos sanhs ero am ela. E promes als dos sanhs gran aver se podian far que fezesso sa molher cossentir a luy. E los sanchs agro lo per fat e non /59a/pessero de re menhs, mas que refudero son aver. E quant el vi aysso, dis als sanhs que sacrifiquesso a las ydolas. Et els respondero qu’els ero batejatz per la ma de sanh Peyre e per so re no·n farian. E tantost lor fes ostar los testas, e foro sebelhitz costa sancta Peyronela.
Et apres el fes amenar sancta Domicella sa molher e preguet sas doas sirventas ho servicials Eufemia e Teodora que la fezesso per lors paraulas a luy converti. Et aquelas servicials non eron ges crestianas. E tantost quant foro a luy vengudas, ela converti las a Dieu. E quant son marit vi aysso, venc se·n a luy am las doas servicials et am lors maritz. [... los maritz] de sas servicials. E quant el vi aysso, mes si en sa cambra, et ac joglars et esturmens et homes que tombavo e sautavo, per so que la convertis que jagues am luy; ayssi que els defalhian e·l5 saltador. Empero el sautet tan dos dias que al ters mori soptomen.
E quant so frayre vi aysso, ac licencia del emperador que aucizes totz aquels que serian convertitz a Dieu, e fes ho. Apres el mes foc en la mayo ont era sancta Domicella am sas servicials, e moriron. Et apres venc sanh /59b/Cesari e trobet los corses totz entiers. Et sebelhi los.
Testo:
Monika Tausend, Die altokzitanische Version B der
«Legenda aurea» (Ms. Paris, Bibl. Nat., n. acq. fr. 6504), Tübingen, Niemeyer,
1995 (Beihefte zur Zeitschrift für romanische Philologie, 262),
pp. 153-154. – Rialto
7.ix.2002.
[pdl]
