|
|
Raimbaut d’Aurenga
|
|
|
Er [se] sebro·ill foill del fraisse |
|
|
e·[il]l ram s’entressenha[n] el som, |
|
|
que per la rusca no·i poia |
4 |
|
la dolz’umors de la saba, |
|
|
e·ill aucel son de cisclar mut
|
|
|
pel freit que par que·ls destrenga: |
|
|
mas ges per aisso no·m remut |
8 |
|
que·l cor no·m traia fait de drut. |
|
|
|
|
|
Qu’eu reverdisc et engraisse |
|
|
quan tot’altr’alegressa rom, |
|
|
e si tot mos gauz s’enoia |
12 |
|
a tal c’a prezen non gaba, |
|
|
ges per tant non es remanzut |
|
|
qu’ab lei de cui teing Aurenga |
|
|
no m’aion tan mei prec valgut
|
16 |
|
qu’ab si m’a baizan retengut. |
|
|
|
|
|
Per qu’ieu lau c’us quecs s’en laisse |
|
|
pos malgrat lor n’ai mais del nom: |
|
|
que ni gels ni vens ni ploia, |
20 |
|
si sa grans merces m’acaba |
|
|
mon car desir qu’ai tan volgut, |
|
|
non pot tolre, ni lauzenga, |
|
|
l’amor que·i mes ab gran vertut |
24 |
|
Deus que aisi m’ac elegut. |
|
|
|
|
|
Ha, domna! si ja·m biaisse |
|
|
ves vos ni pren vouta ni tom, |
|
|
sia eu pres en boia! |
28 |
|
si a tan mos cors m’escaba, |
|
|
qu’al meu tort me virez l’escut! |
|
|
e cofonda Deus la lenga |
|
|
que diz a frau ni a saubut |
32 |
|
re per qu’amdui siam vencut. |
|
|
|
|
|
Qu’eu non voill que de nos baisse |
|
|
l’amors, que ges del dart de plom |
|
|
no·ns feri, ans sai que voia |
36 |
|
de nos tot mal et araba, |
|
|
que anc, e deu esser crezut, |
|
|
doas res, qui que s’en fenga, |
|
|
no s’ameron, si Deus m’aiut, |
40 |
|
cum nos fam e farem canut. |
|
|
|
|
|
Ai, dona! quar tan m’abaisse |
|
|
que no·us vei lai on essems fom, |
|
|
no creiatz que molt non coia; |
44 |
|
mas per dig d’una sillaba |
|
|
er mantenen reconogut |
|
|
tot so qu’ad amor covenga, |
|
|
per qu’ieu del ben que n’agr’agut |
48 |
|
sai e cre que n’ai molt perdut. |
|
|
|
|
|
Ja trobaire no s[’es]laisse, |
|
|
qu’anc, pos Adams manget del pom, |
|
|
no valc, si tot quecs s’enbroia, |
52 |
|
lo seus trobars una raba |
|
|
ves lo meu que m’a ereubut; |
|
|
ni taing qu’us tan aut s’enprenga, |
|
|
qu’eu ai trobat e cossegut |
56 |
|
lo meils d’amor, tant l’ai quesut. |
|
|
|
|
|
E qui m’en desmen tost prenga |
|
|
lo bran e la lans’e l’escut, |
|
|
qu’eu l’en rendrai mort e vencut. |
Testo: Luigi Milone, Rialto
16.x.2003.
Mss.: C 199 (Raymbaut
daurenca), N 251b (adespoto), N2
16d (Roembauç daurenga), R 7d (Raymbaut daure(n)ca).
Edizioni diplomatiche:
C: Carl August Friedrich Mahn, Gedichte der Troubadours in provenzalischer
Sprache, 4 voll., Berlin 1846-1853, n.
362. – N2: Alfred Pillet,
«Die altprovenzalische Liederhandschrift N2
(Cod. Phillipps 1910 der Königlichen Bibliothek zu Berlin)», Archiv für das
Studium der neueren Sprachen und Literaturen, 102, 1899, pp. 179-212,
a p. 189.
Edizione
critica:
Walter T. Pattison, The Life and Works of the Troubadour Raimbaut of Orange,
Minneapolis 1952, p. 110 (13).
Metrica:
a7’ b8 c7’ d7’ e8 f7’ e8 e8 (Frank 869:2). Sette coblas unissonans e
una tornada di tre versi. Peire de la Mula (fine sec. XII -
inizio sec. XIII [Giulio Bertoni,
I trovatori
d’Italia: biografie, testi, traduzioni, note,
Modena 1915,
p. 56 e ss.]: secondo la vida «si fo uns joglars q’estet e Monferrat en
Peimont ab miser N’Ot del Carret [Ottone del Carretto, documentato tra 1190 e
1233] et a Cortemilla») segue esattamente schema metrico e rime (aisse,
om, oia, aba, ut, enga) di BdT 389.15 in un breve sirventese contro i suoi colleghi giullari (Dels joglars
servir mi laisse, due coblas unissonans). Stesso schema ma rime diverse (ausa,
ug, ora, ansa, utz, ella) in un sirventese
di Torcafol (ultimo quarto del XII sec.; cfr. Fortunata Latella,
I sirventesi di
Garin d’Apchier e di Torcafol, Modena 1994,
Subsidia al Corpus des Troubadours, p. 41 e ss.): Comunal, en rima clausa (BdT
443.2, cinque coblas unissonans e una tornada di tre versi).
[LM]

BdT
Raimbaut d’Aurenga
|