I.

1. Sirventes non es leials
2. s’om no·i ausa dir los mals
3. dels menors e dels comunals,
4. e majormen dels majorals:
5. car ill fan los faillimenz tals
6. c’om non deuria parlar d’als;
7. e car eu·ls sai e non dic cals
8. mos sirventes n’er meinz cabals.

II.

9. Pero·l dir me tol temors:
10. c’om non ausa dels majors
11. aissi dir verais desonors
12. com fai mensongieras lauzors;
13. per que n’es menre lor valors
14. car loignan los chastiadors,
15. e vei rics los consentidors
16. c’al faillir lauzan lor seignors.

III.

17. Que de nos, don ve·l trobars,
18. degra moure·l chastiars,
19. que tals es vils que fora cars
20. si no fos lo nostre calars;
21. c’a nos non deu far lor donars
22. trop dir, ni pauc lor estancars:
23. c’atressi vergoingna lauzars
24. part razo, com a tort blasmars.

IV.

25. Mas er non es acuillitz
26. blasmars, ni lauzars grazitz,
27. que tantz n’a mavastatz feritz
28. que blasme sego·ls desgrasitz,
29. e lauzars vei de mainz issitz
30. a sels c’an lauzors enantitz;
31. on vei lauzadors escarnitz,
32. que cel n’a meinz que meillz lo ditz.

V.

33. Que vout es de sus en jos:
34. qu’en la cort del rei n’Anfos,
35. c’ops de nos era fons de dos,
36. vesem qu’em vengut en perdos,
37. que rend’e dos es a garsos
38. d’aisso que degran dar a nos;
39. per que fan, donan, d’un dan dos,
40. c’als auls dan e tolon als bos.

VI.

41. Reis d’Aragon, torn m’en a vos,
42. car etz capz de bes e de nos.