1 Arnautz de Maruoill si fo de l’evescat de Peiregos, d’un chastel qui a nom Maruoill, e fon clergues de paubra generation. 2 E car el non podia viure per las soas letras, el s’en anet per lo mon. 3 E sabia ben trobar. 4 Et entendet se en la comtessa de Burlatz, q’era filla del pro comte Raimon, moiller del vescomte de Beders, que avia nom Taillafer. 5 Et aqest N’Arnautz era avinens hom de la persona. e cantava trop ben e ligia romans. 6 E la comtessa li fazia grans bens e grans honors. 7 Et el s’enamoret en lieis e·n fazia sas chanssos, mas non lo ausava dir ni a negun q’el las agues faitas, anz dizia q’autre las fazia. 8 E si avenc q’amors lo forsset tant qez el fetz una chansson d’ella, la cals comenssa: «La franca captenenssa qu’eu non puosc oblidar». 9 Et en aquesta chansson el li descobric l’amor q’el l’avia. 10 E la comtessa no·l esquivet, anz entendet sos precs e·ls receup e·ls grazi. 11 E garnic lo de grans arnes e·il fetz grand honor e grand plazer, e det li baldessa e confort de trobar e de chantar d’ella. 12 E tant qez el venc honratz hom e valens de cort, don el si fetz maintas bonas chanssos de la comtessa, en las cals chanssos el mostret cum el en ac de grans bens e de grans mals.