[35] Sanh Felis, cofessor

/59d/Sanh Felis fonc glorios cofessor¹, ayssi que li pagua lo preyro e volgro que sacrifiques² a las ydolas. E quant lo menavo davan las ydolas, tantost quant las avia conjuradas, et elas tombavo en terra e pessejavo se.

E troba se de luy que cum hun evesque que se·n era fugit per paor de mort, fos enblasmat per fam e per frech que avia, sanh Felis fonc a luy trames per l’angil. E quant sanh Felis vi que non avia re de vianda, regardet viro se. E vi sobres luy pendre hun trop bel rasim e det lo·lh a manjar. E apres trays lo d’aqui e portet l’en a sson col a sson ostal. E quant l’avesque fonc aqui, tantost el mori pel frech que ac agut e pel³ fam, e tantost que fonc mort, sanch Felis fonc fah evesques.

E domentre que predicava, hun dia seguet lo hom, que·l volia aucire, et el rescos se ins en una paret vielha. E quant fonc aqui, Dieu adordenet que·l loc ont el era fonc tot cubert de rantelas. E quant li murtriers vengro aqui ont el era, no·lh viro hanc e torneron se·n.

Et en apres d’aqui mudet se e venc se·n am una dona veva estar que era molt sancta. Et estet am ela ·iij· mezes, quar ela li donava vianda. Et en apres hun temps, quant /60a/el ausi que avia pas en la Gleya, et el mori en hun loc que ha nom Pincis.

⁴Et sanh Felis avia hun frayre que avia nom Felis atressi. Et era molt sanh home, ayssi que lo[s] pagua[s] lo preyro e dissero li que adores las ydolas, se que no, el[s] lo faria[n] morir am gran pena. Et el respondet lor e dis: «Vostres dieus so diables, e sse·m voles a lor menar, faray los tombar en terra e pessejar cum fes mo frayre».

⁵Et aquest sanh Felis avia son ortet, e quant hun cer alcus homes volgro li panar dels cauls del ort, e per miracle, tota nuech et els li salclero l’ort e non podian del ort yssi. E quant venc lo mati, sanh Felis trobet los en son ort et saludet los. E tantost els vengro a sos pes de ginolhs, et el de gauh perdonet los, et anero se·n.

⁶Una autra⁷ ves li pagua vengro a luy e preyro lo per so que adores lor dieus. E tantost venc lor tan gran dolor en las mas que cridero coma forcenatz. Et el dis lor: «Diguas que Jesu Christ es veray Dieu, e sseres gueritz», e dissero⁸ ho e foro gueritz.

⁹Autra vegada l’avesque de las ydolas venc se·n ad el e dis li: «Senher, sanh Felis, que pot aysso esser que li mieu dieu tantost coma vos vezo, se·n fujo? Et ieu /60b/lor¹⁰ ay demandat per que. Et els respondo per paor que an de vos, per que, senher, ieu dech aver paor, per que volh lo Dieu adorar e creyre». E sanch Felis tantost batejet lo.

¹¹Hun autre dia endevenc se que venc en hun loc ont li pagua adoravo las ydolas. Et el¹² dis lor: «Baro, se aquela ydola es veray dieu, diga mi que tenh ieu e ma ma clausa». Et avia en sa ma¹³ la oratio del dimenge escricha en una carta. Et hanc la ydola non poc mot sonar. E quant li pagua ho viro, tuh convertiro se a Dieu. E quant la messa fonc dicha ni pas fonc donada, et el se mes davan tot lo poble en oratio en lo pasimen de la gleya e rredet l’arma a Nostre Senhor Dieu, Jesu Christ.