1 Peirols si fo uns paubres cavalliers d’Alvernge, d’un castel que a nom Peirols, q’es en la terra del Dalfin, al pe de Rocafort. 2 E fo cortes hom et avinens de la persona. 3 E·l Dalfins d’Alvernge si·l vestia e·l tenia ab se e·il dava cavals et armas. 4 E·l Dalfins avia una seror que avia nom Saill de Claustra, bella e bona e mout prezada, et era moiller d’En Beraut de Mercuer, d’un gran baron d’Alvernge. 5 En Peirols si l’amava per amor, e·l Dalfins si la pregava per lui e s’alegrava mout de sas chansons q’En Peirols fazia de la seror, e mout las fazia plazer a la seror, en tant que la dompna li fazia plazer d’amor a saubuda del Dalfin. 6 E l’amors d’En Peirol e de la dompna montet tant qe·l Dalfins s’en ielosi d’ella, car el cuidet q’ella li fezes plus que non covenia ad ella; e partic Peirol de si e·l loignet e no·l vestic ni l’armet. 7 Don Peiroils no·is poc mantenir per cavallier, et esdevenc ioglars et anet per cortz e receup dels barons draps e deniers e cavals.